ABA Today Maart 2020

7 7 A B A T O D AY 2 0 19 - 2 0 2 0 | 2 Ik wilde spelen en koos voor de – op dat moment – sterkste competitie van Europa. Padova was net naar de Serie A gepromoveerd. Het was de club met de kleinste begroting. Het eerste seizoen ging best goed. Als middenvelder scoorde ik zeven goals. Dat was veel voor Italiaanse begrippen. We wisten ons te handhaven op het hoogste niveau. Daar was wel een beslissingswedstrijd tegen FC Genoa, waar John van ’t Schip speelde, voor nodig. Die eindigde onbeslist en dus moesten penalty’s de knoop doorhakken. Ik scoorde de laatste, beslissende penalty. Over dat moment wordt in Padova nog altijd gesproken. Als ik in een restaurant kom, hoef ik meestal niet te betalen.’ VITESSE ‘Het tweede seizoen bij Padova ging het een stuk minder. We degradeerden en omdat ik transfervrij was, maakte ik de overstap naar – en tekende voor drie jaar bij – promovendus Perugia. Deze club had een ambitieus plan. Helaas viel dat, mede door de controversiële relatie tussen de trainer en de voorzitter, in het water. De trainer haalde de kerst niet, hij werd kort voor de winterstop ontslagen. Aan het einde van het seizoen degradeerden we op de laatste speeldag. Inmiddels was er vanuit Vitesse, waar Leo Beenhakker technisch directeur was, interesse. Dat werd concreet. Ik leverde bij Perugia mijn contract in en tekende voor zes seizoenen in Arnhem. Vitesse had onder leiding van voorzitter Karel Aalbers een ambitieus plan en daarvoor waren goede spelers aangetrokken. Henk ten Cate was de trainer. In mijn eerste seizoen eindigden wij als derde. Daarna konden de ambities van de club niet meer worden waargemaakt, er moest pas op de plaats gemaakt worden. In totaal heb ik 150 wedstrijden in Arnhem gespeeld en de verhuizing van Monnikenhuize naar het Gelredome meegemaakt. Ik kijk met plezier op die periode terug.’ MES TUSSEN DE TANDEN ‘Na Vitesse heb ik nog twee uitstapjes gemaakt. De eerste was naar AEK Athene in Griekenland. Dat was een aparte ervaring. Het was mooi om in de Champions League te spelen en de derby’s werden met het mes tussen de tanden gespeeld. Maar de organisatie was chaotisch en de betalingen verliepen niet soepel. Na twee seizoenen ben ik teruggegaan naar Nederland om bij Willem II te gaan spelen. Het eerste seizoen ging goed. Met Willem II bereikten we de finale van de KNVB Beker. Die verloren we helaas van PSV. Omdat PSV ook kampioen was, speelden we in 2005-2006 toch Europees. Ik kreeg wel meer en meer fysieke problemen en constateerde dat ik het niveau niet meer aan kon. Daarom heb ik in december in Tilburg m’n contract ingeleverd en ben de rest van dat seizoen gaan aftrainen bij Jong Ajax. TERUG IN DE TIJD ‘Toen Louis van Gaal het roer overnam, zette hij het elftal meteen naar zijn hand’ PATATGENERATIE Michel Kreek werd geboren op 16 januari 1971 in de Jordaan. Hij groeide op in Osdorp en was vijf jaar jong toen hij ging voetballen bij De Eland SDC op het Sportpark Sloten. Op z’n achtste deed hij met succes mee aan de Open Dag bij Ajax op Sportpark Voorland. Hij werd toegelaten tot de jeugdopleiding en kwam in een lichting voetballers terecht, die later door Leo Beenhakker tot de ‘patatgeneratie’ werd bestempeld. Zo werd Michel in de C1 teamgenoot van Richard Witschge en Bryan Roy. In de B1 kwamen ook Ronald en Frank de Boer de talentvolle lichting versterken. Michel begon als linksbuiten, maar heeft op de linkerflank op alle posities gespeeld. In de A1 kwam hij onder Louis van Gaal te spelen, die toen als hoofd jeugdopleiding verantwoordelijk was voor dat team en het tweede. Het eerste werd getraind door Leo Beenhakker. JONGENSDROOM Toen Leo in september 1991, kort na het begin van het seizoen, onverwacht Ajax verliet en naar Real Madrid ging, nam Louis van Gaal het roer over. ‘Louis zette meteen het elftal naar zijn hand en liet mij op het middenveld spelen. Het waren roerige tijden in De Meer. Er werd kritisch naar Louis gekeken. Maar met het winnen van de UEFA Cup maakte hij al zijn criticasters monddood. Het winnen van die cup – inmiddels omgedoopt tot de Europa League – was natuurlijk een geweldige opsteker. De finale over twee wedstrijden tegen Torino, met de laatste ontmoeting in het Olympisch Stadion, was een jongensdroom die uitkwam. Vooral de huldiging direct na de wedstrijd was onvergetelijk. Het was het einde van een pittig seizoen. Zo vanuit de jeugd in de basis. Ik kreeg een uitnodiging van bondscoach Rinus Michels om mee te gaan naar het Europees Kampioenschap in Zweden. Daar kon ik helaas niet aan deelnemen vanwege een blessure.’ BESLI SSENDE PENALT Y ‘Het seizoen daarna heb ik veel gespeeld, maar kreeg ik op mijn positie concurrentie van Edgar Davids. Daardoor maakte ik geleidelijk minder speelminuten. In 1993 wonnen we de KNVB beker en in 1994 werden we landskampioen. Ik begon als selectiespeler aan het seizoen 1994-1995. Toen in oktober voor één week de Italiaanse transfermarkt open ging, heb ik er voor gekozen om mijn carrière bij Padova te vervolgen. Ik had geen zin om bij Ajax als bankzitter door te gaan.